تاثیر بازخورد ویدئویی خودکنترل بر یادگیری مهارت شوت بسکتبال افراد ناشنوا و سالم

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازخورد ویدئویی خودکنترل بر فراگیری، یادداری و انتقال مهارت شوت بسکتبال افراد ناشنوا و سالم می باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با یک گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این تحقیق را افراد سالم و ناشنوا شهر مشهد تشکیل دادند. تعداد 48 دختر ناشنوا و سالم با محدوده سنی (18 تا 22 سال) به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی به چهار گروه (ویدئویی خودکنترل و جفت شده) تقسیم شدند. گروه خودکنترل هنگام درخواست بازخورد ویدئویی خود را دریافت کردند و گروه جفت شده نیز همراه با گروه خودکنترل بازخورد ویدئویی خود را مشاهده می‎کردند. تکلیف پرتاب شوت بسکتبال بود. ابتدا پیش آزمون که شامل 10 کوشش بود انجام گرفت و پس از آن مرحله فراگیری 25 کوشش شامل 5 مرحله 5 کوششی بود. کوشش‏ها به فاصله 30 ثانیه انجام می‎گرفت و بعد از هر مرحله 1 دقیقه استراحت داشتند. بعد از 24 ساعت آزمون یادداری و انتقال که شامل 10 کوشش بود انجام گرفت، که تمامی مراحل مشابه مرحله اکتساب بود با این تفاوت که بازخورد ویدئویی و راهنمای آموزشی در دسترس نبود. پرتاب‎های آزمون یادداری و انتقال به ترتیب به از فاصله 66/3 و 57/4 متری صورت گرفت. تمامی مراحل فوق برای گروه ناشنوا همانند گروه سالم بود، با این تفاوت که با زبان اشاره گفته شد. از آمار توصیفی،تحلیل واریانس دو سویه (two-way anova) و تحلیل واریانس مرکب برای مقایسه داده ها استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل عاملی مرکب درسطح (05/0>p) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. نتایج نشان داد در هر سه مرحله اثر اصلی نحوه ارائه بازخورد معنی دار می باشد (05/0>p) و گروه خود کنترل بهتر از گروه جفت شده عمل نموده است. همچنین مقایسه میانگین ها در هر سه مرحله نشان داد که گروه سالم بهتر از گروه ناشنوا عمل کرده است. این نتایج نشان دهنده کارآمدی استفاده از بازخورد ویدئویی خودکنترل بر مهارت حرکتی در افراد سالم و ناشنوا می باشد.